Fragment artykułu:  T. Doligalski, Modele biznesu firm internetowych działających na rynku odbiorców indywidualnych — ujęcie typologiczne, „Marketing i Rynek”, 12/2018.

(…) Od modelu biznesu należy odróżnić model przychodów. Ten ostatni jest sposobem pozyskiwania środków pieniężnych od klientów, terminem pokrewnym do strategii cenowej, a nie obrazem całej firmy. Obrazuje to dobitnie podejście zwane Business Model Canvas  (Osterwalder, Pigneur, 2013), w którym model przychodów jest jednym z dziewięciu elementów konstytuujących model biznesu. W praktyce model przychodów brany jest często za model biznesu. Odnosząc się do ogólnej teorii systemów jest to równoznaczne ze zrównaniem systemu ze sposobem jego zasilania. Model przychodów precyzuje podmiot będący źródłem przychodów (np. klienci, reklamodawcy) oraz zdarzenie z tytułu, którego ono następuje (sprzedaż produktów, emisja reklam).

Firmy internetowe mogą z pewną swobodą ustalać zdarzenie za jakie pobierają opłaty od klientów lub innych podmiotów. Stąd też zauważalne jest duże zróżnicowanie modeli przychodów w Internecie w porównaniu z podmiotami działającymi na rynkach tradycyjnych. Podstawowymi modelami przychodów firm internetowych działających na rynku odbiorców indywidualnych są:

• sprzedaż materialnych towarów lub tradycyjnych usług
• sprzedaż produktów cyfrowych lub e-usług [1] (w tym opłaty jednorazowe, mikropłatności, abonament, oferowanie darmowego okresu próbnego, sprzedaż kodów i licencji instalacyjnych)
• freemium (oferowanie podstawowej wersji produktu za darmo oraz pobieranie opłat za wyższą wersję)
• emisja reklam lub sponsoring (przychody czerpane na innym rynku)
• wynagrodzenie za pośrednictwo w przeprowadzeniu transakcji
• opłaty za dostęp do społeczności

[1] Na potrzeby niniejsze wywodu produkty cyfrowe i usługi internetowe będą rozumiane rozłącznie.